Ozon

Jako pierwszy nazwał i opisał ozon w 1840 roku niemiecki chemik Christian Schonbein. Od roku 1873 rozpoczęły się prace nad wykorzystaniem ozonu w medycynie – pierwotnie do zabijania mikrobów. W Polsce leczenie mieszaniną ozonu i tlenu rozpoczął prof. Z. Antoszewski w 1986 roku. W medycynie ozon znalazł zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń jako leczenie uzupełniające lub gdy leczenie tradycyjne nie przynosi efektu.

G–wne mechanizmy działania ozonu objawiają się poprzez:
– zwiększenie utlenowania tkanek,
– poprawę wykorzystania tlenu przez mitochondria w komórkach,
– umożliwienie powstawania krążenia obocznego przy niedokrwionych obszarach,
– aktywacją wzrostu limfocytów T i spadek liczby limfocytów B,
– zwiększenie ilość frakcji cholesterolu HDL przy jednoczesnym obniżeniu poziomów trójglicerydów i cholesterolu LDL,
– silne działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze.
– zmniejszenie agregacji płytek krwi.

Ozon jest z chęcią stosowany w wielu dziedzinach medycyny – od kosmetyki po choroby onkologiczne. Można go stosować w każdej postaci: gazowej, maści lub przymoczki na skórę, doustnie (w postaci naozonowanej oliwy), mieszaniny gazowej podawanej podskórnie, domięśniowo, drogą rektalną oraz w postaci wlewów dożylnych. Terapia ozonem jest bezpieczna. Kluczowe jest jednak, by zaplanować całość terapii zgodnie z dolegliwościami pacjenta. Ozon powinno się stosować wyłącznie pod kontrolę lekarską. Skutkami niewłaściwie prowadzonej terapii mogą być: nadmierna senność, osłabienie odporności oraz zmiany w morfologii krwi – może dochodzić do rozpadu erytrocytów.

Wskazania

Szczególne wskazania do leczenia ozonem mają osoby z takimi chorobami jak:

– uogólniona miażdżyca,
– zarostowe zapalenie tętnic kończyn dolnych,
– owrzodzenia kończyn w wyniku przebiegu cukrzycy,
– zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń krwionośnych,
– stany zapalne tkanki kostnej, szpiku i stawów,
– trudno gojące się rany różnego pochodzenia, z owrzodzeniem i przetokami,
– zmiany powstające w wyniku: półpaśca, dermatozy, trądziku czyraczności,
– polineuropatią i zespołem niedokrwienia mózgu,
– stwardnieniem rozsianym,
-choroby oczu: wirusowe lub bakteryjne zapalenie spojówek, zwyrodnieniem barwinkowym siatkówki i plamki żółtej,
– WZW i marskością wątroby,
– zaburzeniami spermatogenezy,
– bakteryjne stany zapalne stercza, nerek i pęcherza,
– stany zapalne jelit,
– astma oskrzelowa i inne choroby o etiologii alergicznej,
– choroba wieńcowa, stany przed i pozawałowe,
– wszelkiego rodzaju zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze u osób po przeszczepach,
– w powikłaniach pooperacyjnych różnego typu spowodowanych stanem zakażenia mikroorganizmami.
– ozon stosuje się również w celu aktywacji erytrocytów do przenoszenia krwi u osób które miały przetaczaną krew